< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/lurtijan
Proto-West Germanic
Etymology
From *lort (“crooked, deceptive”) + *-jan.
Verb
*lurtijan
- to deceive
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *lurtijan | |
1st sg. past | *lurtidā | |
Infinitive | *lurtijan | |
Genitive infin. | *lurtijannjas | |
Dative infin. | *lurtijannjē | |
Instrum. infin. | *lurtijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *lurtiju | *lurtidā |
2nd singular | *lurtisi | *lurtidēs, *lurtidōs |
3rd singular | *lurtiþi | *lurtidē, *lurtidā |
1st plural | *lurtijum | *lurtidum |
2nd plural | *lurtiþ | *lurtidud |
3rd plural | *lurtijanþ | *lurtidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *lurtijē | *lurtidī |
2nd singular | *lurtijēs | *lurtidī |
3rd singular | *lurtijē | *lurtidī |
1st plural | *lurtijēm | *lurtidīm |
2nd plural | *lurtijēþ | *lurtidīd |
3rd plural | *lurtijēn | *lurtidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *lurti | |
Plural | *lurtiþ | |
Present | Past | |
Participle | *lurtijandī | *lurtid |
Descendants
- Old English: *lyrtan
- Middle English: lirten, lurten
- English: lirt
- Scots: lirte, lirt
- ⇒ Old English: belyrtan
- Middle English: lirten, lurten
- Old Dutch: *lurtsen
- Middle Dutch: lortsen
- Dutch: lorsen
- Middle Dutch: lortsen
- Old High German: *lurzen
- Middle High German: lurzen, lürzen