< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/kīnan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *kīnaną.
Verb
*kīnan
- to split open
- to sprout, to germinate
Inflection
Strong class 1 | ||
---|---|---|
Infinitive | *kīnan | |
1st sg. past | *kain | |
3rd pl. past | *kinun | |
Past ptcple | *kinan | |
Infinitive | *kīnan | |
Genitive infin. | *kīnannjas | |
Dative infin. | *kīnannjē | |
Instrum. infin. | *kīnannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *kīnu | *kain |
2nd singular | *kīniʀi | *kinī |
3rd singular | *kīnidi | *kain |
1st plural | *kīnum | *kinum |
2nd plural | *kīnid | *kinud |
3rd plural | *kīnand | *kinun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *kīnē | *kinī |
2nd singular | *kīnēs | *kinī |
3rd singular | *kīnē | *kinī |
1st plural | *kīnēm | *kinīm |
2nd plural | *kīnēþ | *kinīd |
3rd plural | *kīnēn | *kinīn |
Imperative | Present | |
Singular | *kīn | |
Plural | *kīnid | |
Present | Past | |
Participle | *kīnandī | *kinan |
Related terms
- *kīmō
- *kīþ
Descendants
- Old English: ċīnan
- Middle English: chīnen
- Scots: chime, chun
- English: chine
- Middle English: chīnen
- Old Frisian: *kīna
- Saterland Frisian: kiene
- Old Saxon: kīnan
- Middle Low German: kînen, kîmen
- German Low German: kienen
- Middle Low German: kînen, kîmen
- Old Dutch: *kīnan
- Middle Dutch: kinen
- Old High German: kīnan
- Middle High German: kīnen, kīmen
- German: keimen
- Middle High German: kīnen, kīmen