prăguț
Romanian
Etymology
prag + -uț.
Noun
prăguț n (plural prăguțe)
- Diminutive of prag
Declension
Declension of prăguț
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) prăguț | prăguțul | (niște) prăguțe | prăguțele |
genitive/dative | (unui) prăguț | prăguțului | (unor) prăguțe | prăguțelor |
vocative | prăguțule | prăguțelor |