pragnąć

pragnąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pragnǫti, ultimately from Proto-Indo-European *preg-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpraɡ.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɡnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: prag‧nąć

Verb

pragnąć impf (perfective zapragnąć)

1. (intransitive) to desire, to long for [+genitive]

   Synonym: pożądać

2. (intransitive, archaic) to thirst

   Synonym: być spragnionym

Conjugation

Conjugation of pragnąć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pragnąć
present tense	1st	pragnę			pragniemy
	2nd	pragniesz			pragniecie
	3rd	pragnie			pragną
	impersonal	pragnie się
past tense	1st	pragnąłem	pragnęłam		pragnęliśmy	pragnęłyśmy
	2nd	pragnąłeś	pragnęłaś		pragnęliście	pragnęłyście
	3rd	pragnął	pragnęła	pragnęło	pragnęli	pragnęły
future tense	1st	będę pragnął, będę pragnąć	będę pragnęła, będę pragnąć		będziemy pragnęli, będziemy pragnąć	będziemy pragnęły, będziemy pragnąć
	2nd	będziesz pragnął, będziesz pragnąć	będziesz pragnęła, będziesz pragnąć		będziecie pragnęli, będziecie pragnąć	będziecie pragnęły, będziecie pragnąć
	3rd	będzie pragnął, będzie pragnąć	będzie pragnęła, będzie pragnąć	będzie pragnęło, będzie pragnąć	będą pragnęli, będą pragnąć	będą pragnęły, będą pragnąć
	impersonal	będzie pragnąć się
conditional	1st	pragnąłbym	pragnęłabym		pragnęlibyśmy	pragnęłybyśmy
	2nd	pragnąłbyś	pragnęłabyś		pragnęlibyście	pragnęłybyście
	3rd	pragnąłby	pragnęłaby	pragnęłoby	pragnęliby	pragnęłyby
imperative	1st	niech pragnę			pragnijmy
	2nd	pragnij			pragnijcie
	3rd	niech pragnie			niech pragną
active adjectival participle		pragnący	pragnąca	pragnące	pragnący	pragnące
contemporary adverbial participle		pragnąc

Related terms

adjectives

• spragniony
• upragniony

 

noun

• pragnienie

 

Further reading

• pragnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pragnąć in Polish dictionaries at PWN