praedictivus
Latin
Etymology
From perfect passive participle praedictus (“foretold, predicted”) + -īvus, from praedīcō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯.dikˈtiː.wus/, [prae̯.dɪkˈtiː.wʊs]
Adjective
praedictīvus (feminine praedictīva, neuter praedictīvum); first/second-declension adjective
- foretelling, predictive
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praedictīvus | praedictīva | praedictīvum | praedictīvī | praedictīvae | praedictīva | |
Genitive | praedictīvī | praedictīvae | praedictīvī | praedictīvōrum | praedictīvārum | praedictīvōrum | |
Dative | praedictīvō | praedictīvō | praedictīvīs | ||||
Accusative | praedictīvum | praedictīvam | praedictīvum | praedictīvōs | praedictīvās | praedictīva | |
Ablative | praedictīvō | praedictīvā | praedictīvō | praedictīvīs | |||
Vocative | praedictīve | praedictīva | praedictīvum | praedictīvī | praedictīvae | praedictīva |
References
- praedictivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedictivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette