praedicatorius
Latin
Etymology
From praedicātor (“proclaim, announce”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯.di.kaːˈtoː.ri.us/, [präe̯d̪ɪkäːˈt̪oːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /pre.di.kaˈto.ri.us/, [pred̪ikäˈt̪ɔːrius]
Adjective
praedicātōrius (feminine praedicātōria, neuter praedicātōrium); first/second-declension adjective
- praising, laudatory
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praedicātōrius | praedicātōria | praedicātōrium | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōria | |
Genitive | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōriī | praedicātōriōrum | praedicātōriārum | praedicātōriōrum | |
Dative | praedicātōriō | praedicātōriō | praedicātōriīs | ||||
Accusative | praedicātōrium | praedicātōriam | praedicātōrium | praedicātōriōs | praedicātōriās | praedicātōria | |
Ablative | praedicātōriō | praedicātōriā | praedicātōriō | praedicātōriīs | |||
Vocative | praedicātōrie | praedicātōria | praedicātōrium | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōria |
References
- “praedicatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedicatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- praedicatorius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)