poszczycić
Polish
Etymology
From po- + szczycić.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈʂt͡ʂɨ.t͡ɕit͡ɕ/
- Rhymes: -ɨt͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: po‧szczy‧cić
Verb
poszczycić pf
- (reflexive, literary) to boast [+instrumental = something] (to possess something special)
- Synonym: pochlubić się
Conjugation
Conjugation of poszczycić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | poszczycić | |||||
future tense | 1st | poszczycę | poszczycimy | |||
2nd | poszczycisz | poszczycicie | ||||
3rd | poszczyci | poszczycą | ||||
impersonal | poszczyci się | |||||
past tense | 1st | poszczyciłem | poszczyciłam | poszczyciliśmy | poszczyciłyśmy | |
2nd | poszczyciłeś | poszczyciłaś | poszczyciliście | poszczyciłyście | ||
3rd | poszczycił | poszczyciła | poszczyciło | poszczycili | poszczyciły | |
impersonal | poszczycono | |||||
conditional | 1st | poszczyciłbym | poszczyciłabym | poszczycilibyśmy | poszczyciłybyśmy | |
2nd | poszczyciłbyś | poszczyciłabyś | poszczycilibyście | poszczyciłybyście | ||
3rd | poszczyciłby | poszczyciłaby | poszczyciłoby | poszczyciliby | poszczyciłyby | |
impersonal | poszczycono by | |||||
imperative | 1st | niech poszczycę | poszczyćmy | |||
2nd | poszczyć | poszczyćcie | ||||
3rd | niech poszczyci | niech poszczycą | ||||
anterior adverbial participle | poszczyciwszy | |||||
verbal noun | poszczycenie |
Related terms
adjectives
- szczytny
nouns
- szczytność
Further reading
- poszczycić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- poszczycić in Polish dictionaries at PWN