pléisiúr
Irish
Etymology
From Early Modern English pleasur, plesur, from Middle English plaisir (“pleasure”), from Old French plesir, plaisir (“to please”), from Latin placeō (“to please, to seem good”), from the Proto-Indo-European *pleh₂-k- (“wide and flat”).
Pronunciation
- (Munster) IPA(key): /pʲlʲeːˈʃuːɾˠ/
- (Connacht) IPA(key): /ˈpʲlʲeːʃuːɾˠ/
- (Ulster) IPA(key): /ˈpʲlʲeːʃuɾˠ/
Noun
pléisiúr m (genitive singular pléisiúir, nominative plural pléisiúir)
- pleasure
Declension
Declension of pléisiúr
First declension
Bare forms:
| Forms with the definite article:
|
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
pléisiúr | phléisiúr | bpléisiúr |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
Further reading
- “pléisiúr” at the Historical Irish Corpus, 1600–1926 of the Royal Irish Academy.
- “pléisiúr” in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, Irish Texts Society, 1st ed., 1904, by Patrick S. Dinneen, page 546.
- "pléisiúr" in Foclóir Gaeilge–Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.