pluralis
Danish
Noun
pluralis
- (grammar) plural
Synonyms
- flertal
Latin
Etymology
From plūs + -ālis
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pluːˈraː.lis/, [pɫuːˈraː.lɪs]
Adjective
plūrālis (neuter plūrāle); third declension
- plural; pertaining to more than one
- (grammar) plural
- (grammar; substantive, masculine) plural (from numerus pluralis)
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia | |
Genitive | plūrālis | plūrālis | plūrālium | plūrālium | |
Dative | plūrālī | plūrālī | plūrālibus | plūrālibus | |
Accusative | plūrālem | plūrāle | plūrālēs, plūrālīs | plūrālia | |
Ablative | plūrālī | plūrālī | plūrālibus | plūrālibus | |
Vocative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia |
Derived terms
- pluralis majestatis = pluralis majestaticus
- pluralis modestiae
- pluralis communis
Related terms
- plūrālitās
- plūrāliter
- plūrātīvus
- plūs
Descendants
- Old French: plurel (borrowed)
- Middle English: plurelle (borrowed)
- English: plural
- Scots: plural
- Middle English: plurelle (borrowed)
- German: Pluralis, Plural (borrowed)
References
- pluralis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pluralis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Swedish
Noun
pluralis n
- plural
Synonyms
- plural