orinar
Asturian
Etymology
From Latin urināre, present active infinitive of ūrīnō, an ante-Classical form of ūrīnor (“I dive or plunge into water”).
Verb
orinar (first-person singular indicative present orino, past participle orináu)
- to urinate
Conjugation
infinitive | orinar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | orinando | ||||||
past participle | m orináu, f orinada, n orinao, m pl orinaos, f pl orinaes | ||||||
person | first singular yo | second singular tu | third singular él/elli | first plural nosotros/nós | second plural vosotros/vós | third plural ellos | |
indicative | present | orino | orines | orina | orinamos | orináis | orinen |
imperfect | orinaba | orinabes | orinaba | orinábemos, orinábamos | orinabeis, orinabais | orinaben | |
preterite | oriné | orinasti, orinesti | orinó | orinemos | orinastis, orinestis | orinaron | |
pluperfect | orinare, orinara | orinares, orinaras | orinare, orinara | orináremos, orináramos | orinareis, orinarais | orinaren, orinaran | |
future | orinaré | orinarás | orinará | orinaremos | orinaréis | orinarán | |
conditional | orinaría | orinaríes | orinaría | orinaríemos, orinaríamos | orinaríeis, orinaríais | orinaríen | |
subjunctive | present | orine | orines, orinas | orine | orinemos | orinéis | orinen, orinan |
imperfect | orinare, orinara | orinares, orinaras | orinare, orinara | orináremos, orináramos | orinareis, orinarais | orinaren, orinaran | |
imperative | — | orina | — | — | orinái | — |
Catalan
Etymology
From Latin urināre, present active infinitive of ūrīnō, an ante-Classical form of ūrīnor (“I dive or plunge into water”).
Pronunciation
- (Balearic) IPA(key): /o.ɾiˈna/
- (Central) IPA(key): /u.ɾiˈna/
- (Valencian) IPA(key): /o.ɾiˈnaɾ/
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb
orinar (first-person singular present orino, past participle orinat)
- to urinate
- Synonym: pixar (informal)
Conjugation
infinitive | orinar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | orinant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | orinat | orinada | |||||
plural | orinats | orinades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
present | orino | orines | orina | orinem | orineu | orinen | |
imperfect | orinava | orinaves | orinava | orinàvem | orinàveu | orinaven | |
future | orinaré | orinaràs | orinarà | orinarem | orinareu | orinaran | |
preterite | oriní | orinares | orinà | orinàrem | orinàreu | orinaren | |
conditional | orinaria | orinaries | orinaria | orinaríem | orinaríeu | orinarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
present | orini | orinis | orini | orinem | orineu | orinin | |
imperfect | orinés | orinessis | orinés | orinéssim | orinéssiu | orinessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós | vostès | |
— | orina | orini | orinem | orineu | orinin |
Related terms
- orina
Spanish
Etymology
From Latin urināre, present active infinitive of ūrīnō, an ante-Classical form of ūrīnor (“to dive or plunge into water”). Cognate with English urinate.
Pronunciation
- IPA(key): /oɾiˈnaɾ/ [o.ɾiˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: o‧ri‧nar
Verb
orinar (first-person singular present orino, first-person singular preterite oriné, past participle orinado)
- to urinate, to pee
- Synonym: mear
Conjugation
infinitive | orinar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | orinando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | orinado | orinada | |||||
plural | orinados | orinadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | orino | orinastú orinásvos | orina | orinamos | orináis | orinan | |
imperfect | orinaba | orinabas | orinaba | orinábamos | orinabais | orinaban | |
preterite | oriné | orinaste | orinó | orinamos | orinasteis | orinaron | |
future | orinaré | orinarás | orinará | orinaremos | orinaréis | orinarán | |
conditional | orinaría | orinarías | orinaría | orinaríamos | orinaríais | orinarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | orine | orinestú orinésvos2 | orine | orinemos | orinéis | orinen | |
imperfect (ra) | orinara | orinaras | orinara | orináramos | orinarais | orinaran | |
imperfect (se) | orinase | orinases | orinase | orinásemos | orinaseis | orinasen | |
future1 | orinare | orinares | orinare | orináremos | orinareis | orinaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | orinatú orinávos | orine | orinemos | orinad | orinen | ||
negative | no orines | no orine | no orinemos | no orinéis | no orinen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive orinar | |||||||
dative | orinarme | orinarte | orinarle, orinarse | orinarnos | orinaros | orinarles, orinarse | |
accusative | orinarme | orinarte | orinarlo, orinarla, orinarse | orinarnos | orinaros | orinarlos, orinarlas, orinarse | |
with gerund orinando | |||||||
dative | orinándome | orinándote | orinándole, orinándose | orinándonos | orinándoos | orinándoles, orinándose | |
accusative | orinándome | orinándote | orinándolo, orinándola, orinándose | orinándonos | orinándoos | orinándolos, orinándolas, orinándose | |
with informal second-person singular tú imperative orina | |||||||
dative | oríname | orínate | orínale | orínanos | not used | orínales | |
accusative | oríname | orínate | orínalo, orínala | orínanos | not used | orínalos, orínalas | |
with informal second-person singular vos imperative oriná | |||||||
dative | oriname | orinate | orinale | orinanos | not used | orinales | |
accusative | oriname | orinate | orinalo, orinala | orinanos | not used | orinalos, orinalas | |
with formal second-person singular imperative orine | |||||||
dative | oríneme | not used | orínele, orínese | orínenos | not used | oríneles | |
accusative | oríneme | not used | orínelo, orínela, orínese | orínenos | not used | orínelos, orínelas | |
with first-person plural imperative orinemos | |||||||
dative | not used | orinémoste | orinémosle | orinémonos | orinémoos | orinémosles | |
accusative | not used | orinémoste | orinémoslo, orinémosla | orinémonos | orinémoos | orinémoslos, orinémoslas | |
with informal second-person plural imperative orinad | |||||||
dative | orinadme | not used | orinadle | orinadnos | orinaos | orinadles | |
accusative | orinadme | not used | orinadlo, orinadla | orinadnos | orinaos | orinadlos, orinadlas | |
with formal second-person plural imperative orinen | |||||||
dative | orínenme | not used | orínenle | orínennos | not used | orínenles, orínense | |
accusative | orínenme | not used | orínenlo, orínenla | orínennos | not used | orínenlos, orínenlas, orínense |
Further reading
- “orinar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014