oppugnatio
Latin
Etymology
From oppugnō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /op.puɡˈnaː.ti.oː/, [ɔpːʊŋˈnäːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /op.puɲˈɲat.t͡si.o/, [opːuɲˈɲät̪ː͡s̪io]
Noun
oppugnātiō f (genitive oppugnātiōnis); third declension
- assault, attack
- Synonyms: impetus, invāsiō, assultus, aggressiō, appetītus, concursus, occursĭo, incursus, petītiō, incursiō, vīs, ictus, procella
- siege
- Synonym: obsidiō
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | oppugnātiō | oppugnātiōnēs |
Genitive | oppugnātiōnis | oppugnātiōnum |
Dative | oppugnātiōnī | oppugnātiōnibus |
Accusative | oppugnātiōnem | oppugnātiōnēs |
Ablative | oppugnātiōne | oppugnātiōnibus |
Vocative | oppugnātiō | oppugnātiōnēs |
References
- “oppugnatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “oppugnatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- oppugnatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to give up an assault, a siege: oppugnationem, obsidionem relinquere
- to give up an assault, a siege: oppugnationem, obsidionem relinquere