onderbreken
Dutch
Etymology
onder- + breken
Pronunciation
Audio (file)
Verb
onderbreken
- to interrupt, disrupt, butt in
Inflection
Inflection of onderbreken (strong class 4, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | onderbreken | |||
past singular | onderbrak | |||
past participle | onderbroken | |||
infinitive | onderbreken | |||
gerund | onderbreken n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | onderbreek | onderbrak | ||
2nd person sing. (jij) | onderbreekt | onderbrak | ||
2nd person sing. (u) | onderbreekt | onderbrak | ||
2nd person sing. (gij) | onderbreekt | onderbraakt | ||
3rd person singular | onderbreekt | onderbrak | ||
plural | onderbreken | onderbraken | ||
subjunctive sing.1 | onderbreke | onderbrake | ||
subjunctive plur.1 | onderbreken | onderbraken | ||
imperative sing. | onderbreek | |||
imperative plur.1 | onderbreekt | |||
participles | onderbrekend | onderbroken | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- ononderbroken