Anständigkeit
German
Etymology
anständig (“decent”) + -keit
Pronunciation
- IPA(key): [ˈanʃtɛndɪçˌkaɪ̯t]
(file) - Hyphenation: An‧stän‧dig‧keit
Noun
Anständigkeit f (genitive Anständigkeit, no plural)
- decency, respectability, honesty
Declension
Declension of Anständigkeit (uncountable)
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | eine | die | Anständigkeit |
genitive | einer | der | Anständigkeit |
dative | einer | der | Anständigkeit |
accusative | eine | die | Anständigkeit |
Synonyms
- Anstand
Antonyms
- Unanständigkeit
Derived terms
- Wohlanständigkeit