narzeczeństwo
Polish
Etymology
From narzeczony + -stwo.
Pronunciation
- IPA(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɛɲ.stfɔ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲstfɔ
- Syllabification: na‧rze‧czeń‧stwo
Noun
narzeczeństwo n
- betrothal period, engagement
- Hypernym: okres
- fiancés
- Synonym: narzeczeni
Declension
Declension of narzeczeństwo
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
| genitive | narzeczeństwa | narzeczeństw |
| dative | narzeczeństwu | narzeczeństwom |
| accusative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
| instrumental | narzeczeństwem | narzeczeństwami |
| locative | narzeczeństwie | narzeczeństwach |
| vocative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
Related terms
nouns
- narzeczenie
- narzeczona
adjectives
- narzeczeński
Further reading
- narzeczeństwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- narzeczeństwo in Polish dictionaries at PWN