marcidus
Latin
Etymology
From marceō (“wither”) + -idus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmar.ki.dus/
Adjective
marcidus (feminine marcida, neuter marcidum); first/second declension
- withered, dropping, rotten
- apathetic, languid
- exhausted, feeble, weak
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | marcidus | marcida | marcidum | marcidī | marcidae | marcida | |
Genitive | marcidī | marcidae | marcidī | marcidōrum | marcidārum | marcidōrum | |
Dative | marcidō | marcidae | marcidō | marcidīs | marcidīs | marcidīs | |
Accusative | marcidum | marcidam | marcidum | marcidōs | marcidās | marcida | |
Ablative | marcidō | marcidā | marcidō | marcidīs | marcidīs | marcidīs | |
Vocative | marcide | marcida | marcidum | marcidī | marcidae | marcida |
Derived terms
- marcidulus
Related terms
- marceō
- marcēns
- marcēscō
- marcor
- marculentus
Descendants
- English: marcid
- Italian: marcio, marcido
- Portuguese: márcido
- Romanian: mârced
References
- marcidus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- marcidus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- marcidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette