mannasiður
Icelandic
Etymology
From manna- (“anthropo-, of or pertaining to men”) the genitive plural of maður (“a man”) and siður (“a custom”), literally meaning a "custom of men".
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmanːaˌsɪːðʏr/
Noun
mannasiður m (genitive singular mannasiðar, nominative plural mannasiðir)
- (used in the plural) manners
- Það eru engir mannasiðir að hrækja á jörðina.
- Spitting on the ground is no manners.
- Kanntu ekki mannasiði?
- Don't you have any manners?
- Kanntu enga mannasiði?
- Don't you have any manners?
- Það eru engir mannasiðir að hrækja á jörðina.
Declension
declension of mannasiður
m-s2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | mannasiður | mannasiðurinn | mannasiðir | mannasiðirnir |
accusative | mannasið | mannasiðinn | mannasiði | mannasiðina |
dative | mannasið | mannasiðinum / mannasiðnum | mannasiðum | mannasiðunum |
genitive | mannasiðar | mannasiðarins | mannasiða | mannasiðanna |
Derived terms
- kunna mannasiði
- kunna ekki mannasiði, kunna enga mannasiði
- kenna mannasiði
See also
- dónaskapur
- óhæfa