kłapać

See also: klapać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *klapati. Doublet of klapać.

kłapać impf (perfective kłapnąć)

(intransitive) to snap one's jaws (open and close quickly to make a snapping sound)
(intransitive) to snap (to cause something to emit a snapping sound)

Conjugation of kłapać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kłapać
present tense	1^st	kłapię			kłapiemy
	2^nd	kłapiesz			kłapiecie
	3^rd	kłapie			kłapią
	impersonal	kłapie się
past tense	1^st	kłapałem	kłapałam		kłapaliśmy	kłapałyśmy
	2^nd	kłapałeś	kłapałaś		kłapaliście	kłapałyście
	3^rd	kłapał	kłapała	kłapało	kłapali	kłapały
	impersonal	kłapano
future tense	1^st	będę kłapał, będę kłapać	będę kłapała, będę kłapać		będziemy kłapali, będziemy kłapać	będziemy kłapały, będziemy kłapać
	2^nd	będziesz kłapał, będziesz kłapać	będziesz kłapała, będziesz kłapać		będziecie kłapali, będziecie kłapać	będziecie kłapały, będziecie kłapać
	3^rd	będzie kłapał, będzie kłapać	będzie kłapała, będzie kłapać	będzie kłapało, będzie kłapać	będą kłapali, będą kłapać	będą kłapały, będą kłapać
	impersonal	będzie kłapać się
conditional	1^st	kłapałbym	kłapałabym		kłapalibyśmy	kłapałybyśmy
	2^nd	kłapałbyś	kłapałabyś		kłapalibyście	kłapałybyście
	3^rd	kłapałby	kłapałaby	kłapałoby	kłapaliby	kłapałyby
	impersonal	kłapano by
imperative	1^st	niech kłapię			kłapmy
	2^nd	kłap			kłapcie
	3^rd	niech kłapie			niech kłapią
active adjectival participle		kłapiący	kłapiąca	kłapiące	kłapiący	kłapiące
contemporary adverbial participle		kłapiąc
verbal noun		kłapanie

verb

interjection