kımız
Turkish
kımız
Etymology
From Old Turkic kımız, from Proto-Turkic *Kumɨŕ.
Pronunciation
- IPA(key): [kɯmɯʐ]
- Hyphenation: kı‧mız
Noun
kımız (definite accusative kımızı, plural kımızlar)
- koumiss
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | kımız | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | kımızı | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | kımız | kımızlar | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | kımızı | kımızları | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | kımıza | kımızlara | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | kımızda | kımızlarda | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | kımızdan | kımızlardan | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | kımızın | kımızların | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||