koleśnik
Polish
Etymology
From koło.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔˈlɛɕ.ɲik/
Noun
koleśnik m pers
- (obsolete) wheelwright
Declension
declension of koleśnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | koleśnik | koleśnicy |
genitive | koleśnika | koleśników |
dative | koleśnikowi | koleśnikom |
accusative | koleśnika | koleśników |
instrumental | koleśnikiem | koleśnikami |
locative | koleśniku | koleśnikach |
vocative | koleśniku | koleśnicy |
Synonyms
- (wheelwright): kołodziej, kolarz
Further reading
- koleśnik in Polish dictionaries at PWN