kavuşum
Turkish
Etymology
From kavuş(mak) (“to meet”) + -um.
Noun
kavuşum (definite accusative kavuşumu, plural kavuşumlar)
- (astronomy) conjunction
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | kavuşum | |
| Definite accusative | kavuşumu | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | kavuşum | kavuşumlar |
| Definite accusative | kavuşumu | kavuşumları |
| Dative | kavuşuma | kavuşumlara |
| Locative | kavuşumda | kavuşumlarda |
| Ablative | kavuşumdan | kavuşumlardan |
| Genitive | kavuşumun | kavuşumların |