amaitinar
Spanish
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “a- + maitines + -ar?”)
Pronunciation
- IPA(key): /amaitiˈnaɾ/ [a.mai̯.t̪iˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧mai‧ti‧nar
Verb
amaitinar (first-person singular present amaitino, first-person singular preterite amaitiné, past participle amaitinado)
- to watch
- to spy on
Conjugation
Conjugation of amaitinar (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | amaitinar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | amaitinando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | amaitinado | amaitinada | |||||
plural | amaitinados | amaitinadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | amaitino | amaitinastú amaitinásvos | amaitina | amaitinamos | amaitináis | amaitinan | |
imperfect | amaitinaba | amaitinabas | amaitinaba | amaitinábamos | amaitinabais | amaitinaban | |
preterite | amaitiné | amaitinaste | amaitinó | amaitinamos | amaitinasteis | amaitinaron | |
future | amaitinaré | amaitinarás | amaitinará | amaitinaremos | amaitinaréis | amaitinarán | |
conditional | amaitinaría | amaitinarías | amaitinaría | amaitinaríamos | amaitinaríais | amaitinarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | amaitine | amaitinestú amaitinésvos2 | amaitine | amaitinemos | amaitinéis | amaitinen | |
imperfect (ra) | amaitinara | amaitinaras | amaitinara | amaitináramos | amaitinarais | amaitinaran | |
imperfect (se) | amaitinase | amaitinases | amaitinase | amaitinásemos | amaitinaseis | amaitinasen | |
future1 | amaitinare | amaitinares | amaitinare | amaitináremos | amaitinareis | amaitinaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | amaitinatú amaitinávos | amaitine | amaitinemos | amaitinad | amaitinen | ||
negative | no amaitines | no amaitine | no amaitinemos | no amaitinéis | no amaitinen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of amaitinar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive amaitinar | |||||||
dative | amaitinarme | amaitinarte | amaitinarle, amaitinarse | amaitinarnos | amaitinaros | amaitinarles, amaitinarse | |
accusative | amaitinarme | amaitinarte | amaitinarlo, amaitinarla, amaitinarse | amaitinarnos | amaitinaros | amaitinarlos, amaitinarlas, amaitinarse | |
with gerund amaitinando | |||||||
dative | amaitinándome | amaitinándote | amaitinándole, amaitinándose | amaitinándonos | amaitinándoos | amaitinándoles, amaitinándose | |
accusative | amaitinándome | amaitinándote | amaitinándolo, amaitinándola, amaitinándose | amaitinándonos | amaitinándoos | amaitinándolos, amaitinándolas, amaitinándose | |
with informal second-person singular tú imperative amaitina | |||||||
dative | amaitíname | amaitínate | amaitínale | amaitínanos | not used | amaitínales | |
accusative | amaitíname | amaitínate | amaitínalo, amaitínala | amaitínanos | not used | amaitínalos, amaitínalas | |
with informal second-person singular vos imperative amaitiná | |||||||
dative | amaitiname | amaitinate | amaitinale | amaitinanos | not used | amaitinales | |
accusative | amaitiname | amaitinate | amaitinalo, amaitinala | amaitinanos | not used | amaitinalos, amaitinalas | |
with formal second-person singular imperative amaitine | |||||||
dative | amaitíneme | not used | amaitínele, amaitínese | amaitínenos | not used | amaitíneles | |
accusative | amaitíneme | not used | amaitínelo, amaitínela, amaitínese | amaitínenos | not used | amaitínelos, amaitínelas | |
with first-person plural imperative amaitinemos | |||||||
dative | not used | amaitinémoste | amaitinémosle | amaitinémonos | amaitinémoos | amaitinémosles | |
accusative | not used | amaitinémoste | amaitinémoslo, amaitinémosla | amaitinémonos | amaitinémoos | amaitinémoslos, amaitinémoslas | |
with informal second-person plural imperative amaitinad | |||||||
dative | amaitinadme | not used | amaitinadle | amaitinadnos | amaitinaos | amaitinadles | |
accusative | amaitinadme | not used | amaitinadlo, amaitinadla | amaitinadnos | amaitinaos | amaitinadlos, amaitinadlas | |
with formal second-person plural imperative amaitinen | |||||||
dative | amaitínenme | not used | amaitínenle | amaitínennos | not used | amaitínenles, amaitínense | |
accusative | amaitínenme | not used | amaitínenlo, amaitínenla | amaitínennos | not used | amaitínenlos, amaitínenlas, amaitínense |
Further reading
- “amaitinar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014