ironia
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Pronunciation
Audio (file)
Noun
ironia f (plural ironies)
- irony
Derived terms
- irònic
- ironitzar
Further reading
- “ironia” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Esperanto
Etymology
From ironio (“irony”) + -a.
Pronunciation
Audio (file)
- IPA(key): [iroˈnia]
- Rhymes: -ia
- Hyphenation: i‧ro‧ni‧a
Adjective
ironia (accusative singular ironian, plural ironiaj, accusative plural ironiajn)
- ironic
Related terms
- ironie (“ironically”)
- ironii (“to use irony”)
Finnish
Etymology
Internationalism (see English irony), ultimately from Latin īrōnīa.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈironiɑ/, [ˈiro̞ˌniɑ]
- Rhymes: -iɑ
- Syllabification(key): i‧ro‧ni‧a
Noun
ironia
- irony
Declension
Inflection of ironia (Kotus type 12/kulkija, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | ironia | ironiat | |
genitive | ironian | ironioiden ironioitten | |
partitive | ironiaa | ironioita | |
illative | ironiaan | ironioihin | |
singular | plural | ||
nominative | ironia | ironiat | |
accusative | nom. | ironia | ironiat |
gen. | ironian | ||
genitive | ironian | ironioiden ironioitten ironiainrare | |
partitive | ironiaa | ironioita | |
inessive | ironiassa | ironioissa | |
elative | ironiasta | ironioista | |
illative | ironiaan | ironioihin | |
adessive | ironialla | ironioilla | |
ablative | ironialta | ironioilta | |
allative | ironialle | ironioille | |
essive | ironiana | ironioina | |
translative | ironiaksi | ironioiksi | |
instructive | — | ironioin | |
abessive | ironiatta | ironioitta | |
comitative | — | ironioineen |
Possessive forms of ironia (type kulkija) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | ironiani | ironiamme |
2nd person | ironiasi | ironianne |
3rd person | ironiansa |
Compounds
- itseironia
Anagrams
- oriina
Interlingua
Noun
ironia (plural ironias)
- irony
Italian
Etymology
Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Pronunciation
- IPA(key): /i.roˈni.a/
- Rhymes: -ia
- Hyphenation: i‧ro‧nì‧a
Noun
ironia f (plural ironie)
- irony
Derived terms
- ironico
- ironizzare
Anagrams
- Oriani, aironi, orinai
Latin
Alternative forms
- hyronia (medieval)
Etymology
From Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /iː.roːˈniː.a/, [iːroːˈniːä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /i.roˈni.a/, [iroˈniːä]
Noun
īrōnīa f (genitive īrōnīae); first declension
- irony
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īrōnīa | īrōnīae |
Genitive | īrōnīae | īrōnīārum |
Dative | īrōnīae | īrōnīīs |
Accusative | īrōnīam | īrōnīās |
Ablative | īrōnīā | īrōnīīs |
Vocative | īrōnīa | īrōnīae |
Descendants
- English: irony
- French: ironie
- Italian: ironia
- Portuguese: ironia
- Romanian: ironie
- Russian: иро́ния (irónija)
- Sicilian: irunìa
- Spanish: ironía
References
- “ironia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ironia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
Occitan
Etymology
Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Pronunciation
Audio (file)
Noun
ironia f (uncountable)
- irony
Polish
Etymology
Borrowed from Latin īrōnia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Pronunciation
- IPA(key): /iˈrɔɲ.ja/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲja
- Syllabification: i‧ron‧ia
Noun
ironia f (diminutive ironijka)
- irony
- Antonym: dosłowność
- 2004 January 3, Zbigniew Bauer, “Sen jest życiem”, in Gazeta Krakowska (journalism), "Polskapresse". Oddział "Prasa Krakowska":
- I następnie "sprzedają" tę wojnę mediom tak, jakby była ona najprawdziwsza. Gdzie są granice oszustwa, skoro w strumieniu informacji płynących z "frontów" i frontów nie ma miejsca na żadne przymrużenie oka, żadne ironie czy kpinki.
- And then they "sell" this war to the media like it was real. Where's the limit of fraud, since in the stream of information from the "fronts", and the fronts don't have anywhere for you to squint your eyes, no irony, or jokes.
Usage notes
- Mostly used in the singular.
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ironia | ironie |
genitive | ironii | ironii/ironij (archaic) |
dative | ironii | ironiom |
accusative | ironię | ironie |
instrumental | ironią | ironiami |
locative | ironii | ironiach |
vocative | ironio | ironie |
Derived terms
- autoironia
- ironicznie
- ironiczny
- ironista
- ironistka
- ironizować
- ironizowanie
Further reading
- ironia in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ironia in Polish dictionaries at PWN
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).
Noun
ironia f (plural ironias)
- irony
Romanian
Pronunciation
- IPA(key): /i.roˈni.ja/
Noun
ironia f
- definite nominative/accusative singular of ironie