induo
Latin
Etymology
From indu- + *uō (“to put on”). Confer with Latin exuō and Ancient Greek ἐνδύω (endúō).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.du.oː/, [ˈɪn̪d̪uoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.du.o/, [ˈin̪d̪uo]
Verb
induō (present infinitive induere, perfect active induī, supine indūtum); third conjugation
- I put on (clothes etc.); don.
- Synonyms: velō, indūcō, saepiō, sūmō
- Antonyms: nūdō, spoliō
- I assume (a part etc.).
- Synonyms: indūcō, assūmō, adoptō, aggredior, sūmō, suscipiō
Conjugation
Conjugation of induō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | induō | induis | induit | induimus | induitis | induunt |
imperfect | induēbam | induēbās | induēbat | induēbāmus | induēbātis | induēbant | |
future | induam | induēs | induet | induēmus | induētis | induent | |
perfect | induī | induistī | induit | induimus | induistis | induērunt, induēre | |
pluperfect | indueram | induerās | induerat | induerāmus | induerātis | induerant | |
future perfect | induerō | indueris | induerit | induerimus | indueritis | induerint | |
passive | present | induor | indueris, induere | induitur | induimur | induiminī | induuntur |
imperfect | induēbar | induēbāris, induēbāre | induēbātur | induēbāmur | induēbāminī | induēbantur | |
future | induar | induēris, induēre | induētur | induēmur | induēminī | induentur | |
perfect | indūtus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | indūtus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | indūtus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | induam | induās | induat | induāmus | induātis | induant |
imperfect | induerem | induerēs | indueret | induerēmus | induerētis | induerent | |
perfect | induerim | induerīs | induerit | induerīmus | induerītis | induerint | |
pluperfect | induissem | induissēs | induisset | induissēmus | induissētis | induissent | |
passive | present | induar | induāris, induāre | induātur | induāmur | induāminī | induantur |
imperfect | induerer | induerēris, induerēre | induerētur | induerēmur | induerēminī | induerentur | |
perfect | indūtus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | indūtus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | indue | — | — | induite | — |
future | — | induitō | induitō | — | induitōte | induuntō | |
passive | present | — | induere | — | — | induiminī | — |
future | — | induitor | induitor | — | — | induuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | induere | induisse | indūtūrum esse | induī | indūtum esse | indūtum īrī | |
participles | induēns | — | indūtūrus | — | indūtus | induendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
induendī | induendō | induendum | induendō | indūtum | indūtū |
Derived terms
- indūmentum
- indūsium
- indūtilis
- indūtor
- indūtus
- induviae
References
- “induo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “induo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- induo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to dress oneself: induere vestem (without sibi)
- to put on one's helmet: galeam induere
- to dress oneself: induere vestem (without sibi)