incompertus
Latin
Etymology
in- + compertus (“discovered, verified”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.komˈper.tus/, [ɪŋkɔmˈpɛrt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.komˈper.tus/, [iŋkɔmˈpɛrt̪us]
Adjective
incompertus (feminine incomperta, neuter incompertum); first/second-declension adjective
- unascertained, unknown
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incompertus | incomperta | incompertum | incompertī | incompertae | incomperta | |
Genitive | incompertī | incompertae | incompertī | incompertōrum | incompertārum | incompertōrum | |
Dative | incompertō | incompertō | incompertīs | ||||
Accusative | incompertum | incompertam | incompertum | incompertōs | incompertās | incomperta | |
Ablative | incompertō | incompertā | incompertō | incompertīs | |||
Vocative | incomperte | incomperta | incompertum | incompertī | incompertae | incomperta |
References
- incompertus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incompertus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers