illativus
Latin
Alternative forms
- inlātīvus
Etymology
From īnferō (“to carry or bring into; bury; conclude”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /il.laːˈtiː.wus/, [ɪl.laːˈtiː.wʊs]
Adjective
illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second declension
- inferring, concluding, illative
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | illātīvus | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva | |
Genitive | illātīvī | illātīvae | illātīvī | illātīvōrum | illātīvārum | illātīvōrum | |
Dative | illātīvō | illātīvō | illātīvīs | ||||
Accusative | illātīvum | illātīvam | illātīvum | illātīvōs | illātīvās | illātīva | |
Ablative | illātīvō | illātīvā | illātīvō | illātīvīs | |||
Vocative | illātīve | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva |
Derived terms
- illātīvum
Related terms
- illātiō
- illātus
- inferō
Descendants
- English: illative
- French: illative
- Portuguese: ilativo
- Spanish: ilativo
References
- illativus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette