hǿna
See also: höna
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hōnijǭ, related to *hanjō, ultimately from Proto-Indo-European *kan- (“to sing”), *kana-. Compare Old English henn, hænn, Old High German henna.
Noun
hǿna f (genitive hǿnu)
- hen (female of the chicken, Gallus gallus)
Declension
Declension of hǿna (weak ōn-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hǿna | hǿnan | hǿnur | hǿnurnar |
accusative | hǿnu | hǿnuna | hǿnur | hǿnurnar |
dative | hǿnu | hǿnunni | hǿnum | hǿnunum |
genitive | hǿnu | hǿnunnar | hǿnna | hǿnnanna |
Related terms
- hani
Descendants
- Icelandic: hæna f
- Faroese: høna f
- Norwegian Nynorsk: høna, høne f
- Old Swedish: hø̄na f
- Swedish: höna c
- Danish: høne c