hvítr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hwītaz, whence also Old English and Old Saxon hwīt, Old High German wīz. Ultimately from Proto-Indo-European *ḱweytos.
Adjective
hvítr (comparative hvítar, superlative hvítast)
- white
Declension
Strong declension of hvítr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hvítr | hvítr | hvítt |
accusative | hvítan | hvíta | hvítt |
dative | hvítrum | hvítri | hvítru |
genitive | hvíts | hvítrar | hvíts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hvítir | hvítar | hvítr |
accusative | hvíta | hvítar | hvítr |
dative | hvítrum | hvítrum | hvítrum |
genitive | hvítra | hvítra | hvítra |
Weak declension of hvítr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hvíti | hvíta | hvíta |
accusative | hvíta | hvítru | hvíta |
dative | hvíta | hvítru | hvíta |
genitive | hvíta | hvítru | hvíta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hvítru | hvítru | hvítru |
accusative | hvítru | hvítru | hvítru |
dative | hvítrum | hvítrum | hvítrum |
genitive | hvítru | hvítru | hvítru |
Descendants
- Danish: hvid
- Faroese: hvítur
- Icelandic: hvítur
- Norn: hvid
- Norwegian: hvit (Bokmål), kvit (Nynorsk)
- Swedish: vit