hlátur
Icelandic
Etymology
From Old Norse hlátr, from Proto-Germanic *hlahtraz (from *hlah- (“laugh”) ), whence also Danish latter, English laughter.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈl̥auːtʏr/
- Rhymes: -auːtʏr
Noun
hlátur m (genitive singular hláturs or hlátrar, nominative plural hlátrar)
- laughter, a laugh, the act of laughing
Declension
declension of hlátur
m-s1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hlátur | hláturinn | hlátrar | hlátrarnir |
accusative | hlátur | hláturinn | hlátra | hlátrana |
dative | hlátri | hlátrinum | hlátrum | hlátrunum |
genitive | hláturs / hlátrar | hlátursins / hlátrarins | hlátra | hlátranna |
Derived terms
- hlátur- (gelastic)
- hláturinn lengir lífið