haltr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *haltaz.
Adjective
haltr
- limp, lame
Declension
Strong declension of haltr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | haltr | hǫlt | halt |
accusative | haltan | halta | halt |
dative | hǫltum | haltri | hǫltu |
genitive | halts | haltrar | halts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | haltir | haltar | hǫlt |
accusative | halta | haltar | hǫlt |
dative | hǫltum | hǫltum | hǫltum |
genitive | haltra | haltra | haltra |
Weak declension of haltr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | halti | halta | halta |
accusative | halta | hǫltu | halta |
dative | halta | hǫltu | halta |
genitive | halta | hǫltu | halta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hǫltu | hǫltu | hǫltu |
accusative | hǫltu | hǫltu | hǫltu |
dative | hǫltum | hǫltum | hǫltum |
genitive | hǫltu | hǫltu | hǫltu |
Descendants
- Icelandic: haltur
- Faroese: haltur
- Norwegian Nynorsk: halt
- Norwegian Bokmål: halt
- Old Swedish: halter
- Swedish: halt
- Danish: halt
References
- haltr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press