blunda
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈplʏnta/
- Rhymes: -ʏnta
Etymology 1
From blundur + -a.
Verb
blunda (weak verb, third-person singular past indicative blundaði, supine blundað)
- (intransitive) to doze, to nap
Conjugation
blunda — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að blunda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | blundað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | blundandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég blunda | við blundum | present (nútíð) | ég blundi | við blundum |
| þú blundar | þið blundið | þú blundir | þið blundið | ||
| hann, hún, það blundar | þeir, þær, þau blunda | hann, hún, það blundi | þeir, þær, þau blundi | ||
| past (þátíð) | ég blundaði | við blunduðum | past (þátíð) | ég blundaði | við blunduðum |
| þú blundaðir | þið blunduðuð | þú blundaðir | þið blunduðuð | ||
| hann, hún, það blundaði | þeir, þær, þau blunduðu | hann, hún, það blundaði | þeir, þær, þau blunduðu | ||
| imperative (boðháttur) | blunda (þú) | blundið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| blundaðu | blundiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Etymology 2
Inflected form of blundur (“nap, snooze”).
Noun
blunda
- indefinite genitive plural of blundur
Swedish
Etymology
From Old Norse blunda with the same meaning.
Verb
blunda (present blundar, preterite blundade, supine blundat, imperative blunda)
- to shut one's eyes
- to keep one's eyes shut
- (figuratively) to refuse to see something; to pretend not to know about
Conjugation
Conjugation of blunda (weak)
| Active | Passive | |
|---|---|---|
| Infinitive | blunda | — |
| Present tense | blundar | — |
| Past tense | blundade | — |
| Supine | blundat | — |
| Imperative | blunda | — |
| Present participle | blundande | |
| Past participle | — | |
See also
- blund