gǫrn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *garnō.
Noun
gǫrn f
- gut
Declension
Declension of gǫrn (strong ō-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gǫrn | gǫrnin | garnar | garnarnar |
accusative | gǫrn | gǫrnina | garnar | garnarnar |
dative | gǫrn | gǫrninni | gǫrnum | gǫrnunum |
genitive | garnar | garnarinnar | garna | garnanna |
Declension of gǫrn (strong i-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gǫrn | gǫrnin | garnir | garnirnar |
accusative | gǫrn | gǫrnina | garnir | garnirnar |
dative | gǫrn | gǫrninni | gǫrnum | gǫrnunum |
genitive | garnar | garnarinnar | garna | garnanna |
Descendants
- Faroese: gørn
- Icelandic: görn