graniczyć

graniczyć

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡraˈɲi.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: gra‧ni‧czyć

Verb

graniczyć impf

1. (intransitive) to border

   Polska graniczy z Litwą. ― Poland borders Lithuania.

Conjugation

Conjugation of graniczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		graniczyć
present tense	1st	graniczę			graniczymy
	2nd	graniczysz			graniczycie
	3rd	graniczy			graniczą
	impersonal	graniczy się
past tense	1st	graniczyłem	graniczyłam		graniczyliśmy	graniczyłyśmy
	2nd	graniczyłeś	graniczyłaś		graniczyliście	graniczyłyście
	3rd	graniczył	graniczyła	graniczyło	graniczyli	graniczyły
	impersonal	graniczono
future tense	1st	będę graniczył, będę graniczyć	będę graniczyła, będę graniczyć		będziemy graniczyli, będziemy graniczyć	będziemy graniczyły, będziemy graniczyć
	2nd	będziesz graniczył, będziesz graniczyć	będziesz graniczyła, będziesz graniczyć		będziecie graniczyli, będziecie graniczyć	będziecie graniczyły, będziecie graniczyć
	3rd	będzie graniczył, będzie graniczyć	będzie graniczyła, będzie graniczyć	będzie graniczyło, będzie graniczyć	będą graniczyli, będą graniczyć	będą graniczyły, będą graniczyć
	impersonal	będzie graniczyć się
conditional	1st	graniczyłbym	graniczyłabym		graniczylibyśmy	graniczyłybyśmy
	2nd	graniczyłbyś	graniczyłabyś		graniczylibyście	graniczyłybyście
	3rd	graniczyłby	graniczyłaby	graniczyłoby	graniczyliby	graniczyłyby
	impersonal	graniczono by
imperative	1st	niech graniczę			graniczmy
	2nd	granicz			graniczcie
	3rd	niech graniczy			niech graniczą
active adjectival participle		graniczący	granicząca	graniczące	graniczący	graniczące
contemporary adverbial participle		granicząc
verbal noun		graniczenie

Further reading

• graniczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• graniczyć in Polish dictionaries at PWN