grammatiker
See also: Grammatiker
Danish
Etymology
From grammatik + -er.
Noun
grammatiker c (singular definite grammatikeren, plural indefinite grammatikere)
- (grammar) grammarian
Inflection
Declension of grammatiker
common gender | Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | grammatiker | grammatikeren | grammatikere | grammatikerne |
genitive | grammatikers | grammatikerens | grammatikeres | grammatikernes |
References
- “grammatiker” in Den Danske Ordbog
Dutch
Etymology
Probably borrowed from German Grammatiker.
Pronunciation
- IPA(key): /ɣrɑˈmaː.ti.kər/
- Hyphenation: gram‧ma‧ti‧ker
Noun
grammatiker m (plural grammatikers)
- (obsolete) grammarian
Swedish
Etymology
grammatik + -er
Noun
grammatiker c
- grammarian; person who studies grammar
- indefinite plural of grammatik
Declension
Declension of grammatiker | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | grammatiker | grammatikern | grammatiker | grammatikerna |
Genitive | grammatikers | grammatikerns | grammatikers | grammatikernas |
Related terms
- grammatisk
- grammatika