gifta
See also: ģifta and ģiftā
Faroese
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdʒɪfta]
Verb
gifta (third person singular past indicative gifti, third person plural past indicative gift, supine gift)
- to marry
Conjugation
Conjugation of gifta
| v-9st | ||||
| infinitive | gifta | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | giftandi | |||
| past participle a5 | giftur | |||
| supine | gift | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | gifti | giftir | giftir | gifta |
| past | gifti | gifti | gifti | giftu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | gift! | — | giftið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcɪfta/
- Rhymes: -ɪfta
Verb
gifta (weak verb, third-person singular past indicative gifti, supine gift)
- (transitive, with accusative) to give away in marriage
- (reflexive) to marry
Conjugation
gifta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að gifta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | gift | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | giftandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég gifti | við giftum | present (nútíð) | ég gifti | við giftum |
| þú giftir | þið giftið | þú giftir | þið giftið | ||
| hann, hún, það giftir | þeir, þær, þau gifta | hann, hún, það gifti | þeir, þær, þau gifti | ||
| past (þátíð) | ég gifti | við giftum | past (þátíð) | ég gifti | við giftum |
| þú giftir | þið giftuð | þú giftir | þið giftuð | ||
| hann, hún, það gifti | þeir, þær, þau giftu | hann, hún, það gifti | þeir, þær, þau giftu | ||
| imperative (boðháttur) | gift (þú) | giftið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| giftu | giftiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
giftast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að giftast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | gifst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | giftandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég giftist | við giftumst | present (nútíð) | ég giftist | við giftumst |
| þú giftist | þið giftist | þú giftist | þið giftist | ||
| hann, hún, það giftist | þeir, þær, þau giftast | hann, hún, það giftist | þeir, þær, þau giftist | ||
| past (þátíð) | ég giftist | við giftumst | past (þátíð) | ég giftist | við giftumst |
| þú giftist | þið giftust | þú giftist | þið giftust | ||
| hann, hún, það giftist | þeir, þær, þau giftust | hann, hún, það giftist | þeir, þær, þau giftust | ||
| imperative (boðháttur) | gifst (þú) | giftist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| gifstu | giftisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
giftur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | giftur | gift | gift | giftir | giftar | gift | |
| accusative (þolfall) | giftan | gifta | gift | gifta | giftar | gift | |
| dative (þágufall) | giftum | giftri | giftu | giftum | giftum | giftum | |
| genitive (eignarfall) | gifts | giftrar | gifts | giftra | giftra | giftra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | gifti | gifta | gifta | giftu | giftu | giftu | |
| accusative (þolfall) | gifta | giftu | gifta | giftu | giftu | giftu | |
| dative (þágufall) | gifta | giftu | gifta | giftu | giftu | giftu | |
| genitive (eignarfall) | gifta | giftu | gifta | giftu | giftu | giftu | |
Noun
gifta f (genitive singular giftu, no plural)
- luck, fortune
Declension
declension of gifta
| f-w1 | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | gifta | giftan |
| accusative | giftu | giftuna |
| dative | giftu | giftunni |
| genitive | giftu | giftunnar |
Synonyms
- (luck): hamingja, gæfa, heill
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- (of noun) giften
- (of verb) giftet
Noun
gifta m or f
- definite feminine singular of gift
Verb
gifta
- simple past of gifte
- past participle of gifte
Norwegian Nynorsk
Noun
gifta f
- definite singular of gift
Swedish
Etymology
Related to gift (“a gift”) and ge (“to give”).
Adjective
gifta
- absolute singular definite and plural form of gift.
Verb
gifta
- (reflexive, intransitive) to get married /with someone/
- Han gifte sig med henne.
- He got married with her.
- (reflexive, reciprocal) to get married /with each other/ (to unite in wedlock)
- De har äntligen gift sig.
- They have finally got married.
Conjugation
Conjugation of gifta (weak)
| Active | Passive | |
|---|---|---|
| Infinitive | gifta | giftas |
| Present tense | gifter | gifts , giftes |
| Past tense | gifte | giftes |
| Supine | gift | gifts |
| Imperative | gift | — |
| Present participle | giftande | |
| Past participle | gift | |
Related terms
- giftasvuxen
- giftermål