forþgangan
Old English
Etymology
From forþ + gangan.
Verb
forþgangan
- to go forth, proceed
- to go before, precede
Declension
Conjugation of forþgangan (strong class 7)
infinitive | forþgangan | forþgangenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | forþgange | forþġēng, forþġīeng |
2nd-person singular | forþgengst | forþġēnge, forþġīenge |
3rd-person singular | forþgengþ | forþġēng, forþġīeng |
plural | forþgangaþ | forþġēngon, forþġīengon |
subjunctive | present | past |
singular | forþgange | forþġēnge, forþġīenge |
plural | forþgangen | forþġēngen, forþġīengen |
imperative | ||
singular | forþgang | |
plural | forþgangaþ | |
participle | present | past |
forþgangende | forþgangen |
Related terms
- forþgang
References
- forþgangan in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary