aequiformis
Latin
Etymology
From aequus (“even”) + -fōrmis (“having the form of”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ae̯.kʷiˈfoːr.mis/, [ae̯.kᶣɪˈfoːr.mɪs]
Adjective
aequifōrmis (neuter aequifōrme); third declension
- uniform; having successive words connected
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | aequifōrmis | aequifōrme | aequifōrmēs | aequifōrmia | |
Genitive | aequifōrmis | aequifōrmium | |||
Dative | aequifōrmī | aequifōrmibus | |||
Accusative | aequifōrmem | aequifōrme | aequifōrmēs, aequifōrmīs | aequifōrmia | |
Ablative | aequifōrmī | aequifōrmibus | |||
Vocative | aequifōrmis | aequifōrme | aequifōrmēs | aequifōrmia |
References
- aequiformis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aequiformis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette