dzwonnik
Polish
Etymology
From dzwonić + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡zvɔn.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnɲik
- Syllabification: dzwon‧nik
Noun
dzwonnik m pers
- (dated) bell-ringer
Declension
Declension of dzwonnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dzwonnik | dzwonnicy |
genitive | dzwonnika | dzwonników |
dative | dzwonnikowi | dzwonnikom |
accusative | dzwonnika | dzwonników |
instrumental | dzwonnikiem | dzwonnikami |
locative | dzwonniku | dzwonnikach |
vocative | dzwonniku | dzwonnicy |
Noun
dzwonnik m anim
- neotropical bellbird (any bird of the genus Procnias)
Declension
Declension of dzwonnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dzwonnik | dzwonniki |
genitive | dzwonnika | dzwonników |
dative | dzwonnikowi | dzwonnikom |
accusative | dzwonnika | dzwonniki |
instrumental | dzwonnikiem | dzwonnikami |
locative | dzwonniku | dzwonnikach |
vocative | dzwonniku | dzwonniki |
Related terms
adjective
- dzwonkowy
nouns
- dzwon
- dzwoneczek
- dzwonek
- dzwonnica
verbs
- dzwonić impf, zadzwonić pf
Further reading
- dzwonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dzwonnik in Polish dictionaries at PWN