dziekan
See also: Dziekan
Polish
Etymology
Borrowed from Old Czech děkan, from Latin decānus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʑɛ.kan/
Audio (file) - Rhymes: -ɛkan
- Syllabification: dzie‧kan
Noun
dziekan m pers
- (education) dean
- (Christianity) dean
- (diplomacy) dean
Declension
Declension of dziekan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dziekan | dziekani |
genitive | dziekana | dziekanów |
dative | dziekanowi | dziekanom |
accusative | dziekana | dziekanów |
instrumental | dziekanem | dziekanami |
locative | dziekanie | dziekanach |
vocative | dziekanie | dziekani |
Derived terms
adjective
- dziekański
nouns
- dziekanat
- dziekanica
- dziekanka
Further reading
- dziekan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziekan in Polish dictionaries at PWN