dręczyciel
Polish
Etymology
From dręczyć + -ciel.
Pronunciation
- IPA(key): /drɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Audio (file) - Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
- Syllabification: drę‧czy‧ciel
Noun
dręczyciel m pers (feminine dręczycielka)
- tormentor (person who torments)
Declension
Declension of dręczyciel
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dręczyciel | dręczyciele |
| genitive | dręczyciela | dręczycieli |
| dative | dręczycielowi | dręczycielom |
| accusative | dręczyciela | dręczycieli |
| instrumental | dręczycielem | dręczycielami |
| locative | dręczycielu | dręczycielach |
| vocative | dręczycielu | dręczyciele |
Related terms
noun
- udręka
verbs
- dręczyć
- udręczać
- udręczyć
- zadręczać
- zadręczyć
Further reading
- dręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dręczyciel in Polish dictionaries at PWN