docincel
Old English
Etymology
From dōc + -incel.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdoː.kin.kel/, [ˈdoː.kiŋ.kel]
Noun
dōcincel n
- a bastard child
Declension
Declension of docincel (strong a-stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | dōcincel | dōcinclu |
accusative | dōcincel | dōcinclu |
genitive | dōcincles | dōcincla |
dative | dōcincle | dōcinclum |