dispiciens
Latin
Etymology
Present participle of dispiciō.
Participle
dispiciēns m, f, n (genitive dispicientis); third declension
- perceiving, discovering, considering
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dispiciēns | dispiciēns | dispicientēs | dispicientia | |
Genitive | dispicientis | dispicientis | dispicientium | dispicientium | |
Dative | dispicientī | dispicientī | dispicientibus | dispicientibus | |
Accusative | dispicientem | dispiciēns | dispicientēs, dispicientīs | dispicientia | |
Ablative | dispiciente, dispicientī1 | dispiciente, dispicientī1 | dispicientibus | dispicientibus | |
Vocative | dispiciēns | dispiciēns | dispicientēs | dispicientia |
1When used purely as an adjective.