disiectus
Latin
Etymology
From disicere (“to scatter, to disperse”)
Participle
disiectus m (feminine disiecta, neuter disiectum); first/second declension
- scattered, dispersed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disiectus | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta | |
Genitive | disiectī | disiectae | disiectī | disiectōrum | disiectārum | disiectōrum | |
Dative | disiectō | disiectae | disiectō | disiectīs | disiectīs | disiectīs | |
Accusative | disiectum | disiectam | disiectum | disiectōs | disiectās | disiecta | |
Ablative | disiectō | disiectā | disiectō | disiectīs | disiectīs | disiectīs | |
Vocative | disiecte | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta |
References
- disiectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers