dignitar
Romanian
Etymology
From French dignitaire
Noun
dignitar m (plural diɡnitari)
- dignitary
Declension
Declension of dignitar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) dignitar | dignitarul | (niște) dignitari | dignitarii |
genitive/dative | (unui) dignitar | dignitarului | (unor) dignitari | dignitarilor |
vocative | dignitarule | dignitarilor |