diffissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of diffindō.
Participle
diffissus m (feminine diffissa, neuter diffissum); first/second declension
- divided
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | diffissus | diffissa | diffissum | diffissī | diffissae | diffissa | |
Genitive | diffissī | diffissae | diffissī | diffissōrum | diffissārum | diffissōrum | |
Dative | diffissō | diffissae | diffissō | diffissīs | diffissīs | diffissīs | |
Accusative | diffissum | diffissam | diffissum | diffissōs | diffissās | diffissa | |
Ablative | diffissō | diffissā | diffissō | diffissīs | diffissīs | diffissīs | |
Vocative | diffisse | diffissa | diffissum | diffissī | diffissae | diffissa |
References
- diffissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diffissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diffissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette