destăinuire
Romanian
Etymology
destăinui + -re
Noun
destăinuire f (plural destăinuiri)
- confession
Declension
Declension of destăinuire
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) destăinuire | destăinuirea | (niște) destăinuiri | destăinuirile |
genitive/dative | (unei) destăinuiri | destăinuirii | (unor) destăinuiri | destăinuirilor |
vocative | destăinuire, destăinuireo | destăinuirilor |