deiugo
Latin
Etymology
From dē- + iugō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdeː.ju.ɡoː/, [ˈdeː.jʊ.ɡoː]
Verb
dēiugō (present infinitive dēiugāre, perfect active dēiugāvī, supine dēiugātum); first conjugation
- To unyoke
- To separate, sever
Inflection
Conjugation of deiugo (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dēiugō | dēiugās | dēiugat | dēiugāmus | dēiugātis | dēiugant |
imperfect | dēiugābam | dēiugābās | dēiugābat | dēiugābāmus | dēiugābātis | dēiugābant | |
future | dēiugābō | dēiugābis | dēiugābit | dēiugābimus | dēiugābitis | dēiugābunt | |
perfect | dēiugāvī | dēiugāvistī | dēiugāvit | dēiugāvimus | dēiugāvistis | dēiugāvērunt, dēiugāvēre | |
pluperfect | dēiugāveram | dēiugāverās | dēiugāverat | dēiugāverāmus | dēiugāverātis | dēiugāverant | |
future perfect | dēiugāverō | dēiugāveris | dēiugāverit | dēiugāverimus | dēiugāveritis | dēiugāverint | |
passive | present | dēiugor | dēiugāris, dēiugāre | dēiugātur | dēiugāmur | dēiugāminī | dēiugantur |
imperfect | dēiugābar | dēiugābāris, dēiugābāre | dēiugābātur | dēiugābāmur | dēiugābāminī | dēiugābantur | |
future | dēiugābor | dēiugāberis, dēiugābere | dēiugābitur | dēiugābimur | dēiugābiminī | dēiugābuntur | |
perfect | dēiugātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dēiugātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dēiugātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dēiugem | dēiugēs | dēiuget | dēiugēmus | dēiugētis | dēiugent |
imperfect | dēiugārem | dēiugārēs | dēiugāret | dēiugārēmus | dēiugārētis | dēiugārent | |
perfect | dēiugāverim | dēiugāverīs | dēiugāverit | dēiugāverimus | dēiugāveritis | dēiugāverint | |
pluperfect | dēiugāvissem | dēiugāvissēs | dēiugāvisset | dēiugāvissēmus | dēiugāvissētis | dēiugāvissent | |
passive | present | dēiuger | dēiugēris, dēiugēre | dēiugētur | dēiugēmur | dēiugēminī | dēiugentur |
imperfect | dēiugārer | dēiugārēris, dēiugārēre | dēiugārētur | dēiugārēmur | dēiugārēminī | dēiugārentur | |
perfect | dēiugātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dēiugātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dēiugā | — | — | dēiugāte | — |
future | — | dēiugātō | dēiugātō | — | dēiugātōte | dēiugantō | |
passive | present | — | dēiugāre | — | — | dēiugāminī | — |
future | — | dēiugātor | dēiugātor | — | — | dēiugantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dēiugāre | dēiugāvisse | dēiugātūrus esse | dēiugārī | dēiugātus esse | dēiugātum īrī | |
participles | dēiugāns | — | dēiugātūrus | — | dēiugātus | dēiugandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dēiugāre | dēiugandī | dēiugandō | dēiugandum | dēiugātum | dēiugātū |