darzyć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *dariti. By surface analysis, dar +‎ -yć.

darzyć impf

(transitive, archaic) to bestow, to gift
(transitive) to feel [+instrumental] towards [+accusative]; to hold
Darzę go wielkim szacunkiem. ― I hold him in high esteem.
(reflexive) to pan out, to turn out

Conjugation of darzyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		darzyć
present tense	1^st	darzę			darzymy
	2^nd	darzysz			darzycie
	3^rd	darzy			darzą
	impersonal	darzy się
past tense	1^st	darzyłem	darzyłam		darzyliśmy	darzyłyśmy
	2^nd	darzyłeś	darzyłaś		darzyliście	darzyłyście
	3^rd	darzył	darzyła	darzyło	darzyli	darzyły
	impersonal	darzono
future tense	1^st	będę darzył, będę darzyć	będę darzyła, będę darzyć		będziemy darzyli, będziemy darzyć	będziemy darzyły, będziemy darzyć
	2^nd	będziesz darzył, będziesz darzyć	będziesz darzyła, będziesz darzyć		będziecie darzyli, będziecie darzyć	będziecie darzyły, będziecie darzyć
	3^rd	będzie darzył, będzie darzyć	będzie darzyła, będzie darzyć	będzie darzyło, będzie darzyć	będą darzyli, będą darzyć	będą darzyły, będą darzyć
	impersonal	będzie darzyć się
conditional	1^st	darzyłbym	darzyłabym		darzylibyśmy	darzyłybyśmy
	2^nd	darzyłbyś	darzyłabyś		darzylibyście	darzyłybyście
	3^rd	darzyłby	darzyłaby	darzyłoby	darzyliby	darzyłyby
	impersonal	darzono by
imperative	1^st	niech darzę			darzmy
	2^nd	darz			darzcie
	3^rd	niech darzy			niech darzą
active adjectival participle		darzący	darząca	darzące	darzący	darzące
passive adjectival participle		darzony	darzona	darzone	darzeni	darzone
contemporary adverbial participle		darząc
verbal noun		darzenie

verbs

nouns

verbs