adito
See also: adīto and ádito
Italian
Noun
adito m (plural aditi)
- entrance
- approach
- adit
Usage notes
- Dare adito a - to give rise to
Verb
adito m (feminine singular adita, masculine plural aditi, feminine plural adite)
- past participle of adire
Anagrams
- dotai
Latin
Etymology 1
From adeō (“approach, go to”) + -tō.
Verb
aditō (present infinitive aditāre, perfect active aditāvī, supine aditātum); first conjugation
- (intransitive) I go to or approach often.
Inflection
Conjugation of adito (first conjugation, active only) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | aditō | aditās | aditat | aditāmus | aditātis | aditant |
imperfect | aditābam | aditābās | aditābat | aditābāmus | aditābātis | aditābant | |
future | aditābō | aditābis | aditābit | aditābimus | aditābitis | aditābunt | |
perfect | aditāvī | aditāvistī | aditāvit | aditāvimus | aditāvistis | aditāvērunt, aditāvēre | |
pluperfect | aditāveram | aditāverās | aditāverat | aditāverāmus | aditāverātis | aditāverant | |
future perfect | aditāverō | aditāveris | aditāverit | aditāverimus | aditāveritis | aditāverint | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | aditem | aditēs | aditet | aditēmus | aditētis | aditent |
imperfect | aditārem | aditārēs | aditāret | aditārēmus | aditārētis | aditārent | |
perfect | aditāverim | aditāverīs | aditāverit | aditāverimus | aditāveritis | aditāverint | |
pluperfect | aditāvissem | aditāvissēs | aditāvisset | aditāvissēmus | aditāvissētis | aditāvissent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | aditā | — | — | aditāte | — |
future | — | aditātō | aditātō | — | aditātōte | aditantō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | aditāre | aditāvisse | aditātūrus esse | — | — | — | |
participles | aditāns | — | aditātūrus | — | — | — | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
aditāre | aditandī | aditandō | aditandum | aditātum | aditātū |
Verb
adītō
- second-person singular future impersonal active imperative of adeō
- third-person singular future impersonal active imperative of adeō
References
- adito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Portuguese
Verb
adito
- first-person singular present indicative of aditar