cásáil

cásáil

Irish

Etymology

From cás (“case”) +‎ -áil.

Verb

cásáil (present analytic cásálann, future analytic cásálfaidh, verbal noun cásáil, past participle cásáilte)

1. (transitive) encase, case

Conjugation

First Conjugation (B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cásálaim	cásálann tú; cásálair†	cásálann sé, sí	cásálaimid	cásálann sibh	cásálann siad; cásálaid†	a chásálann; a chásálas / a gcásálann*; a gcásálas*	cásáiltear
	past	chásáil mé; chásálas	chásáil tú; chásálais	chásáil sé, sí	chásálamar; chásáil muid	chásáil sibh; chásálabhair	chásáil siad; chásáladar	a chásáil / ar chásáil*	cásáladh
	past habitual	chásálainn / gcásálainn‡‡	chásáilteá / gcásáilteᇇ	chásáladh sé, sí / gcásáladh sé, s퇇	chásálaimis; chásáladh muid / gcásálaimis‡‡; gcásáladh muid‡‡	chásáladh sibh / gcásáladh sibh‡‡	chásálaidís; chásáladh siad / gcásálaidís‡‡; gcásáladh siad‡‡	a chásáladh / a gcásáladh*	chásáiltí / gcásáilt퇇
	future	cásálfaidh mé; cásálfad	cásálfaidh tú; cásálfair†	cásálfaidh sé, sí	cásálfaimid; cásálfaidh muid	cásálfaidh sibh	cásálfaidh siad; cásálfaid†	a chásálfaidh; a chásálfas / a gcásálfaidh*; a gcásálfas*	cásálfar
conditional		chásálfainn / gcásálfainn‡‡	chásálfá / gcásálfᇇ	chásálfadh sé, sí / gcásálfadh sé, s퇇	chásálfaimis; chásálfadh muid / gcásálfaimis‡‡; gcásálfadh muid‡‡	chásálfadh sibh / gcásálfadh sibh‡‡	chásálfaidís; chásálfadh siad / gcásálfaidís‡‡; gcásálfadh siad‡‡	a chásálfadh / a gcásálfadh*	chásálfaí / gcásálfa퇇
subjunctive	present	go gcásála mé; go gcásálad†	go gcásála tú; go gcásálair†	go gcásála sé, sí	go gcásálaimid; go gcásála muid	go gcásála sibh	go gcásála siad; go gcásálaid†	—	go gcásáiltear
	past	dá gcásálainn	dá gcásáilteá	dá gcásáladh sé, sí	dá gcásálaimis; dá gcásáladh muid	dá gcásáladh sibh	dá gcásálaidís; dá gcásáladh siad	—	dá gcásáiltí
imperative		cásálaim	cásáil	cásáladh sé, sí	cásálaimis	cásálaigí; cásálaidh†	cásálaidís	—	cásáiltear
verbal noun		cásáil
past participle		cásáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cásáil f (genitive singular cásála)

1. verbal noun of cásáil
2. casing
3. (mechanics) jacket, jacketing
4. (computing) housing
5. (sailing) case, casing

Declension

Declension of cásáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative cásáil Vocative a chásáil Genitive cásála Dative cásáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chásáil Genitive na cásála Dative leis an gcásáil don chásáil

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cásáil	chásáil	gcásáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977), “cásáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Entries containing “cásáil” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
• Entries containing “cásáil” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.