contristatio
Latin
Etymology
From contristō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.trisˈtaː.ti.oː/, [kɔn.trɪsˈtaː.ti.oː]
Noun
contristātiō f (genitive contristātiōnis); third declension
- grief
- affliction
Declension
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | contristātiō | contristātiōnēs |
Genitive | contristātiōnis | contristātiōnum |
Dative | contristātiōnī | contristātiōnibus |
Accusative | contristātiōnem | contristātiōnēs |
Ablative | contristātiōne | contristātiōnibus |
Vocative | contristātiō | contristātiōnēs |
Related terms
- contristō
References
- contristatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contristatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette